Dzika Orlica PLH020061 jest jednym z obszarów powołanych w Sudetach dla ochrony dobrze wykształconej i nieuregulowanej doliny rzeki górskiej. Rozdziela ona Góry Bystrzyckie od Gór Orlickich i na długości 25 km stanowi granicę państwową z Republiką Czeską. Cały obszar należy do zlewiska Morza Północnego i obejmuje wąskim pasem dolinę rzeki wraz z jej terasą zalewową, lokalnie wychodząc na niższe partie zboczy. Miejscami dolina ma charakter przełomowy, ale na większości swojego przebiegu rzeka płynie w dość szerokiej i płaskiej dolinie, dzięki czemu znaczna część jej terasy zajęta jest przez rozproszone osadnictwo oraz łąki, szuwary i ziołorośla (Świerkosz i Smoczyk 2012).

Do najcenniejszych siedlisk przyrodniczych należą bardzo bogate gatunkowo górskie łąki konietlicowe oraz murawy bliźniczkowe, które łącznie zajmują aż 45% powierzchni obszaru. Bardzo cenny jest także kompleks siedlisk związanych bezpośrednio z korytem rzeki, w którym poza dobrze wykształconym siedliskiem nizinne i podgórskie rzeki ze zbiorowiskami włosieniczników, występują tu także podgórskie lasy łęgowe, w tym bardzo rzadkie w Sudetach olszynki górskie, ziołorośla górskie z udziałem omiegu górskiego Doronicum austriacum, parzydła leśnego Aruncus sylvestris, tojadu dzióbatego Aconitum variegatum i innych gatunków górskich; niewielkie powierzchniowo lecz bardzo cenne siedliska trzęsawisk, głównie w Lasówce oraz bardzo dobrze wykształcone zbiorowiska roślinności pionierskiej na kamieńcach górskich potoków, znane tylko z kilku stanowisk w Sudetach. Obszar ma także znaczenie dla zwierząt z Załącznika II Dyrektywy Siedliskowej, choć większość z obserwowanych tu gatunków ma szersze rozprzestrzenienie w Sudetach. Zanotowano tu występowanie bobra Castor fiber, wydry Lutra lutra, głowacza białopłetwego Cottus gobio, minoga strumieniowego Lampetra planeri, a także 4 gatunków bezkręgowców – trzepli zielonej Ophiogomphus cecilia, czerwończyka nieparka Lycaena dispar, modraszka nausitous Phengaris nausithous oraz modraszka telejus P. teleius (Świerkosz i Smoczyk 2012).

                                            Dzika Orlica (fot. J. Krawiec, Nadleśnictwo Międzylesie)